Trips en veranderingen

De titel van mijn blog zegt al genoeg. Ik heb een aantal trips gemaakt en mijn ogen uitgekeken in het mooie binnenland van Suriname. Er zijn een aantal veranderingen. Zo heb ik een nieuwe stage plek en woon ik op een ander adres. Ook schrijf ik mijn blog vanaf nu alleen. We merkte toch dat we ook veel dingen alleen meemaken en dat schrijf je toch wel makkelijker als het je eigen blog is.

Ik ben nog twee keer naar Abadukondre geweest. Hier heb ik de workshop differentiatie en activerende werkvormen bijgewoond. De leerkrachten deden actief mee en wilde veel leren van de workshops. Het was weer gezellig en leerzaam om hier bij te zijn.
Dinsdag zijn we begonnen met huiswerkbegeleiding bij het kinderhuis. De kinderen wonen hier met iets meer dan 40 bij elkaar. De kinderen die wij moesten helpen met hun huiswerk, kwamen beneden bij ons in de grote ruimte zitten. Met veel herrie en rumoer hebben wij met de leerlingen kunnen werken aan taal, rekenen en de Surinaamse geschiedenis. Vanaf nu gaan we iedere maandagmiddag hier huiswerkbegeleiding geven.

Zaterdag 18 oktober zijn wij uiteten geweest bij de Japanner. Met een kookshow voor ons aan de plaat heb ik HEERLIJK gegeten. Met een volle buik zijn wij richting Broki gelopen. Hier waren de studenten uit het andere huis samen met hun hebben wij gewacht op onze docent die avond aan zou komen. Na een borrel zijn we allemaal weer richting huis gegaan.

Op donderdag 23 oktober was het een nationale feestdag ´Divali´ een Hindoestaans lichtjes feest. Om dit te vieren zijn wij uiteten geweest bij Café Zuid. Een heerlijke pizza met 4 soorten kaas maakte mijn dag helemaal goed. Na meerdere flessen wijn zijn wij richting het plein gelopen waar het feest zou zijn. Helaas hebben wij hier niet veel van mee gekregen om dat het al zo goed as afgelopen was toen wij daar aankwamen.

Zaterdag 25 oktober ben ik samen met Britt, Carmen en Susan op trip geweest. Om 7:45 werden wij verwacht bij T’ Vat. In een minibusje vol met stagiaires zijn wij afgereisd naar Nickerie. Onderweg zijn wij gestopt in Groningen om daar ons ontbijt te nuttigen, daarna zijn wij via Wageningen naar Nickerie gegaan. In Nickerie zijn wij in drie kleine bootjes gestapt die ons via een smalle rivier naar het meer brachten. Na een uur varen waren wij op het meer. Midden op het meer stonden een aantal huizen op palen, in één van die huizen zouden wij de nacht doorbrengen. Aangekomen bij ons verblijf hebben wij meteen de hangmat met klamboe opgehangen voordat het donker zou worden. Vanaf half 7 begint het te schemeren en zonder elektriciteit is er dus geen licht meer. Met onze hoofdlampen op hebben wij heerlijk aan het water gezeten. Daarna hebben wij Saotosoep en bakkabana gegeten. Toen het helemaal donker was zijn we weer in het bootje gestapt opzoek naar kaaimannen. Onderweg zagen wij een witte slang in de boom hangen die heel stil op een zeldzame ijsvogel afkwam. Onze gids vond dit zielig voor de vogel dus die ging met takjes gooien zodat het vogeltje weg kon vliegen. Dit nam meer dan 20 minuten in beslag, maar onze gids was dan ook erg tevreden toen hij het vogeltje had gered. Helaas hebben we in het water geen kaaimannen gezien en gingen we weer terug naar het huis. Hier stond een watermeloen cocktail al op ons te wachten. Na wat borrelen en snaaien zijn wij maar onze hangmat in geklommen. Vroeg in de morgen werden wij al wakker gemaakt om te kunnen kijken naar de zonsopgang. Wat was dit mooi zeg! Even wat foto’s geschoten en daarna nog kort onze hangmat in. Na een heerlijk ontbijt zijn wij in het bootje gestapt om te kijken naar de vele vogels die hier in het natuurgebied wonen. Na een duik in het modderbad zijn we begonnen aan onze lange terugreis. Een uur in het bootje en daarna nog 5 uur met de bus. Onderweg werd ik wakkergeschut door de enorme gaten in de weg. Gelukkig zijn we heelhuids aangekomen in Paramaribo. Als afsluiting zijn wij bij Café Zuid gaan eten. Typisch Hollandse bitterballen met wat frietjes maakte dit weekendje helemaal geslaagd.

Het weekend erop was iets rustiger. Ik ben samen met Susan en Carmen naar de Hermitage mall gegaan. Dit is voor de Surinaams ´groot´ winkelcentrum waar je van alles kunt kopen. Zaterdagavond zijn wij uiteten geweest met de ouders van Susan en het vriendje van Carmen, was erg gezellig. Ik ben zo blij dat Tim ook komt. Ik tel de dagen echt af nog maar 24 nachtjes!

Op dinsdag 28 oktober zijn Chrystabelle en Eric bij ons op stage langs geweest voor een gesprek over onze voortgang. Na een kort gesprek met de directie hebben wij onze stageklassen laten zien. Onze docent gaf aan dat wij hier niet veel kunnen leren. In overleg hebben wij gekozen om daarom naar een andere stageschool te gaan. Hier zijn we dan ook maandag 3 november begonnen. Wat een verschil! Veel meer orde en regelmaat. De leerkrachten waren blij met onze komst en betrokken ons gelijk binnen het team. Op deze school zijn er vier kleuterklassen. 2 kleutergroepen A (de vierjarige) en 2 kleutergroepen B (de vijfjarige). Britt en ik hebben allebei een eigen kleuter A en kleuter B. Deze twee klassen wissel ik in mijn stageweek af.

Woensdagmiddag 5 november zijn we een middagje naar Overbridge geweest. Dit is een soort strandje aan de Surinamerivier waar je je hangmat kunt ophangen in een houthuisje. De middag heb ik dan ook doorgebracht in de rivier en met een boek in mijn hangmat. De ouders van Susan hadden voor een uitgebreide lunch/avondmaal gezorgd. Rond een uur of 7 zijn wij in de taxi terug naar Paramaribo gereden. Wij waren blij dat we alle 9 weer veilig uit een 6 persoons taxi stapten. Onderweg hoorde we alles kraken en trillen en waren wij bang dat de auto onderweg uit elkaar zou vallen.

In het weekend van 8 en 9 november zijn we met zijn alle op trip geweest naar Brownsberg en Stuwmeer. Vroeg in de morgen werden wij verwacht bij T’ Vat. Door de Surinaamse mentaliteit en gewoontes waren we een half uurtje te laat. Maar gelukkig stond het busje nog op ons te wachten om de tocht te starten naar Berg en Dal. Bij Berg en Dal aangekomen zijn Marly, Susan, Carmen, Bas en ik in een mooi pakje gestapt om met verschillende kabelbanen door de bomen te gaan. Na een keer oefenen waren wij klaar om de berg te beklimmen. De eerste twee gingen nog wel, daarna werd het steeds een beetje hoger. Als laatste gingen wij met een kabelbaan over de Surinamerivier. Dit was echt gaaf, wanneer Tim komt wil ik dit zeker nog een keer doen. Nadat we weer veilig op de grond stonden zijn we door gereden naar het Brokopondomeer. Dit is een meer net zo groot als de provincie Utrecht, vroeger was het een plek waar veel mensen woonde. Deze mensen zijn allemaal vertrokken uit het gebied. Het enige wat je nu nog zien zijn de toppen van de dode bomen die boven het water uitsteken. Bij het Brokopondomeer zijn we in een bootje gestapt richting een eilandje. Hier hebben wij roti gegeten. Aan de ene kant van het eiland konden we zwemmen en aan de andere kant van het eiland werd er naar Piranha’s gevist. Gelukkig hebben ze niets gevangen, want wilde er toch niet aan denken dat ik daar net tussen aan het zwemmen was.
In de middag zijn we doorgereden naar de Brownsberg een berg die een mooi uitzicht geeft over het Brokopondomeer. Wij hebben onze hangmatten opgehangen en hebben daarna van een lekker avondmaal mogen genieten. In het donker zijn we het bos in gegaan opzoek naar beesten. Het enige wat we tegen kwamen waren twee krekels in een holle boom, een kikkertje en een ‘kleine’ spin. Opgelucht ben ik weer naar het kamp terug gegaan, blij dat ik geen slang of enge spin tegen was gekomen.
In de ochtend werden wij gewekt door de brulapen (en de gids) voor de zonsopgang. Door de vele bewolking hebben wij de zon helaas amper op zien komen. Na het ontbijt zijn wij begonnen aan een afdaling richting de Irenewaterval. Onderaan bij de waterval heb ik een douche genomen en konden wij ons klaarmaken voor de klim weer terug naar boven. Terug op het kamp hebben wij onze spullen gepakt en zijn we na de lunch weer naar Paramaribo vertrokken.

Niet alleen van stage ben ik veranderd, ook woon ik op een nieuw adres. In ons oude huis hadden we veel last van ongewenst bezoek zoals muizen en kakkerlakken. Ook was het huis erg vies en betaalde wij veel voor wat we kregen. Van meerdere studenten in de stad hoorde wij dat je in de stad voor hetzelfde geld kan wonen. Na een gesprek met onze huurder kregen we te horen dat we tot woensdag de tijd hadden om iets anders te zoeken. Na veel speuren op internet en de nodige hoofdpijn hebben wij ons vieze huis ingeruild voor een nieuwbouw appartement. Samen met Britt deel ik een klein appartementje met keuken, badkamer en twee slaapkamers. Ik heb nu een eigen slaapkamer en kan hier echt van genieten. Alleen kon ik er na twee nachten slapen al weer kort afscheid van nemen. Ik had een trip voor vier dagen op de planning staan naar Palumeu.

Op vrijdag 14 november vloog ik samen met Marly, Annet en Marien om 12 uur naar Palumeu, een vlucht van 65 minuten. Tijdens de vlucht hadden we het uitzicht over de vele broccolivelden onder ons. Toen het vliegtuig ging dalen had ik het idee dat we ergens midden in de bossen zouden landen. Gelukkig net voor de landing zag ik een open plek. Naast het vliegveld was ook meteen het dorpje Palumeu en dorp met ongeveer 300 inwoners. Wij mochten onze spullen in onze lodge leggen en zijn daarna meteen in het bootje gestapt naar een eilandje iets verder aan de rivier. Op dit eiland hebben wij kunnen picknicken en zijn we van de rotsen afgesprongen in de rivier. Tegen 5 uur zijn we weer terug gevaren naar het dorpje. In de avond lag ik al om kwart voor 9 op bed. De volgende morgen ging de wekker om half 6, om 6 uur stond het bootje klaar om te genieten van de ochtendgeluiden uit de jungle. Brulapen en het gezang van vogels maakte deze toch wel bijzonder. Na het ontbijt op een standje zijn we doorvaren naar een open plekje in het bos. Wij hebben een tocht gemaakt door het tropisch regenwoud waar wij een papagaaislang zijn tegen gekomen BAH! Dat beest is giftig en daardoor erg gevaarlijk, na de schrik van de slang kwamen we ook nog een vogelspin tegen BAHBAHBAH! Daar houd ik echt niet van. Ik was blij dat we bij de onderkant van een granieten heuvel aankwamen. Na een klim van 10 minuten stonden we boven aan de Potihill. Hier hadden we uitzicht over de mooie groene bossen om ons heen. De zelfde weg zijn we weer terug gegaan na het bootje. Een enorme miereneter en een grote otter hebben deze toch zeker speciaal gemaakt.
In de middag waren wij terug in Palumeu voor de lunch, Roti. Daarna hadden we tot 6 uur tijd voor ons zelf. Hangen in de hangmatten en zwemmen in de rivier. Om zes uur zouden we les krijgen in het pijl en boogschieten. De jongens uit het dorp kwamen niet met de pijlen dus ging het helaas niet door. Het idee was om het de volgende dag mee te nemen op trip.
In de avond na het eten de boot in om de avondgeluiden uit de jungle te horen. Weinig te horen, wel een mooie sterrenhemel. Blij dat we na een lange dag weer naar bed konen, om half elf lag ik al in bed.
De derde dag stond er een ontbijt klaar met bolletjes met kaas en pannenkoekjes daarna zijn we naar de kerk gegaan. Hier hebben wij een zangdienst bijgewoond en hebben daarna zelf een lied gezongen. Om 10 uur zijn we in de boot gestapt op weg naar een standje met een stroomversnelling. Hangmatten ophangen en BBQ ´en. Na een lange tocht over het water was ik blij dat ik een duik kon nemen en heb ik heerlijk door de stoomversnelling geklommen. Op het strandje hebben wij pijl en boog geschoten ik voelde mij net Katniss Everdeen. Ondertussen lag de kip al op de BBQ. Om half 5 zijn we de boot weer in gegaan richting Palumeu. In de avond tijdens het eten kwam Ted, een visser aan met een enorme Anja mara. Even op de foto en daarna weer verder gegeten. De laatste dag stond om 8 uur het ontbijt klaar. Daarna hebben wij een wandeling door het dorp gemaakt. Langs verschillende huizen en uiteindelijk naar de souvenirs winkel. Allemaal oude dames verkochten hier zelf gemaakte sieraden, gemaakt van pitten uit vruchten en ander natuurlijk materiaal. Terug bij de logde nog even in de hangmat gelegen en een lunch met vissoep. Daarna in het vliegtuig terug naar Paramaribo. Ik had er nog wel veel langer willen blijven. Zoveel rust en de natuur daar was zo mooi. Helaas mocht ik de volgende dag alweer naar stage. Dinsdag, woensdag en donderdag had ik stage. De dagen gaan snel en ik leer de leerkrachten en leerlingen steeds beter kennen. Ik voel mij op mijn plek en geef al verschillende lessen binnen het lesprogramma van de klas.

Nu heb ik vijf dagen vrij. Tijd om mijn blog te typen en mijn boek uit te lezen. Ook ben ik ben druk met school om mijn verslagen op tijd in te leveren. Als jullie het leuk vinden kunnen jullie mij een kaartje sturen op mijn nieuwe adres.

Lotte Westerhof, Jonnystraat 11, Paramaribo. Gek genoeg kennen ze hier geen postcodes en moet dit dus voldoende zijn om een kaartje te ontvangen.

Liefs, Lotte